خانه های ترسناک، گردن کلفت های قاتل، دختر قهرمان: فیلم های ترسناک معمولاً به ابزارهای تکراری داستان گویی متکی هستند و مخاطبان هم این ها را پذیرفته اند. رایج ترین کلیشه ها و ایده های ژانر وحشت چیستند و فیلمسازان مدرن این ژانر چگونه آن ها را کنار می گذارند؟

تقریباً یک قرن پس از کینگ کانگ، هیولاهای غول آسای غارتگر همچنان ما را مفتون خود می کنند. گودزیلا بیش از هر زمان دیگر روی بورس است. فیلمسازانی همچون بونگ جون هو، جی جی آبرامز و جوردن پیل جذابیت منحصربفرد مخصوص خود را به این ژانر افزوده اند.

دنیای وحشی فیلم های ترسناک ژاپنی از هراس آرام تا خشونتی تکان دهنده، برای تمام سلیقه ها چیزی برای عرضه دارد. اوگتسو، حلقه، اونی بابا، آزمون بازیگری، تتسوئو و نبرد سلطنتی از بهترین فیلم های ترسناک هستند.

کمدی های ترسناک ما را از چیزهایی به خنده می اندازند که در زندگی واقعی از آن ها دوری می کنیم: زیرژانر اسپلتر (مرده شیطانی 2)، رنگ و لعاب های فانتزی (مگان)، سرگرمی های خرابکارانه خانوادگی (گرملین ها) و کلاسیک (شان می میرد).

داستان های استیون کینگ منبع بیش از دوازده فیلم کلاسیک خوب و بسیاری از فیلم های ناکام است. چه عناصری برای اقتباس از کینگ و آوردن قصه هایش روی پرده باید در کنار هم قرار بگیرد؟